2.9. κάτσε κάτσε και ρώτα οι στέγες στέγνωσαν; οι γλάροι πίσω στην ακτή; κλείσαν τα βιβλία; και τα μάτια; ένας κοκκινολαίμης ξαγρυπνά φως τεχνητό η αυταπάτη μέρας κι η μέρα μακριά απ’ την ακτή στα πεύκα που Σ’ αναγνωρίζουν πλάτη δεν έστησες ποτέ 22